Met je Mee Blogs

Tijdens het buitenspelen komt er een meisje naar me toe. Ze is, zoals zo vaak, verdrietig. Ze is pas een tijdje in Nederland en is de taal nog niet...

De leerkuil is een plek waar je in kunt komen als je iets nieuws leert. Eerst is het spannend en leuk, want je wil graag leren. Maar dan kom je in de kuil....

‘Ik doe de dingen graag op mijn eigen manier. Omdat ik eigenwijs ben, ga ik het zelf proberen, zelfs als het niet lukt. Hulp vragen? Nee nooit. Ik heb soms...

Een appje. Of ik nog ruimte heb om twee keer per week met een kleuter te werken. Ik app terug ‘tuurlijk.’ Een kleuter… oké. Dat wordt leuk. Of een...

‘Ik kan geen liedje, juf….’‘Ik ook niet. Moet het eigenlijk al meteen een liedje zijn?’‘Dat kan ik juist niet.’ Ze heeft het tingeltangel dingetje mee naar...

Bij de start van de coaching was het thema ‘vrienden maken’ een belangrijke voor haar. Hier was ze dagelijks mee bezig. Ze vond dat ze dit niet goed kon en...

Ze is 11. Ze is herinneringen kwijt en daar maakt ze zich druk over. Dat ze niet meer echt weet hoe haar mama eruit zag. Want ze was 4 toen haar mama...

Het is soms echt moeilijk. Je vindt dat jouw idee goed is en je wil dat anderen dat ook vinden. Maar dat vinden ze niet. En ze luisteren niet naar je. Hij...

Na 3 jaar gaat mijn koffer op De Bongerd en Kla4 dicht. Het is tijd om afscheid te nemen. Vandaag wordt er niet gewerkt, er worden alleen maar spelletjes...

“Kan jij dat?” Vraagt hij. Kort daarvoor vertelt hij me dat hij wil “leren accepteren.” Want, zo redeneert hij, als ik beter dingen kan accepteren, dan...

“Nou je mag ook wel in onze groep komen voor een training hoor, dat is wel nodig.” Met haar 9 jaar kon ze dit goed inschatten. Ze laat haar hart vaak...

Omdat wij in ons werk veel te maken krijgen met ‘vastgelopen kinderen’ volgde ik de 5-daags training Hechting 1 bij Psychodidact. We leerden symptomen van...

Soms geef je een training waarbij alles op z’n plek valt. Waar harten zich openen, kinderen echt eerlijk durven te zijn over zichzelf en elkaar, waar...

Elke dinsdag haal ik je op uit de klas. Je vindt het fijn om met me mee te gaan, want het gaat vaak niet zo lekker met jou op school. Ik hoor graag van de...

“Zal ik jou vertellen wat ik op dinsdag zo leuk vind bij jou? Over deze dingetjes praten is wel goed ja. En dan mis ik lekker dat stomme dictee.” Aan...

We schrijven alles op een groot blad. En tekenen daarbij. Hoe het komt dat hij zo boos wordt; dat hij zo slecht tegen onrechtvaardigheid kan.

De eerste keer dat ik bij ze in de groep kom, lijkt het of ik te maken heb met een groep 8. Lange lichamen, mondige kinderen. Maar nee, dit leuke stel is...

We doen de ademhalingsoefening van de training. Een hele krachtige waarbij ik al zag dat dit hem boeide en pakte de allereerste training. We blazen zijn verdriet weg. Gewoon samen, ik op een krukje voor de klas. Hij ernaast. De 30 andere kinderen? Die laten ons. Kinderen voelen het wel aan. Hij pakte even zijn moment.

Kinderen die ‘moeilijk gedrag’ laten zien, doen dat niet om jou dwars te zitten. Zo kan het soms wel voelen. Voor leerkrachten, voor klasgenoten, ouders of anderen. Maar juist deze kinderen hebben het nodig om verbindingen te leggen. Om het (weer) aan te gaan. Hoe lastig dat pad soms ook kan zijn…

En wat gebeurt er als je een zetje krijgt? Blijf je dan fysiek, maar ook mentaal stevig staan?
Hoe blijf je stevig staan tijdens het samenwerken? Zoek je eerst de verbinding (Water) met elkaar of trek je je eigen plan (Rots)?

Nee, niemand wist dit. En daarom doen we flessenpost. Je denkt dat je elkaar kent als je al een paar jaar klasgenoten bent. Maar is dat echt zo? Wat je van elkaar ziet is het topje van de ijsberg. Het meeste zit onder water en weten we niet. Flessenpost zorgt ervoor dat we onder water leren kijken. Door de vragen die de kinderen stellen na elke post leren ze elkaar nog beter kennen. En wat zitten daar mooie vragen bij...

Vandaag klapten we voor haar. Ze ging op het groene matje staan en vertelde duidelijk hoorbaar de antwoorden die haar groepje had bedacht bij de werkvorm 'wat is een fijne klasgenoot'. Een klasgenoot van haar zei 'wow'. Dit had ze nog nooit eerder gedaan en gedurfd. Jezelf zo laten zien en horen, midden in de kring. Ze groeide een meter. Toen ik aan de klas vroeg wat ze van vandaag vonden, zei ze: 'ik heb iets over mezelf geleerd vandaag. Ik heb geleerd dat ik luid durf te praten tegen de klas.' De trots spatte van haar af.

In de laatste week van de zomervakantie werd ik gebeld door een school. Of ik nog ruimte had voor een groepstraining. Eigenlijk niet, er stonden al twee trainingen op scholen ingepland. Maar de nood was hoog en voelbaar door de telefoon. Ik besloot te gaan observeren in de groep en te praten over wat er nodig was.

Haar ogen gingen stralen vandaag toen ze alle materialen zag en ik vertelde dat ze twee potjes mocht versieren. Een gelukspotje en een zorgenpotje. Ze wist precies hoe ze het wilde. Welke washitape, welke kleuren, een hartje op het ene deksel en een gebroken hartje op het andere. Ze had veel tips en babbelde honderduit. Ik voerde alleen maar uit wat ze zei. Door niets te zeggen en niet te sturen en alleen haar te volgen, gebeurde er meer dan in alle sessies daarvoor.

Dapper meisje. Het viel niet altijd mee dat stilzitten, opletten, sommen. Zucht. Nog diepere zucht, die deelsommen, “ik kan het echt niet hoor,” zei je dan lachend. Jawel joh, kom op. Jij kunt dat wel. Je mocht zitten op de draaistoel zodat je kon bewegen en als we koffie haalden, speelden we stiekem restaurantje met geld teruggeven. Wat een lol had je dan.

Een beetje onwennig zitten we aan tafel. Moeder vertelt wat haar dwars zit. Dochter ook, alleen heeft zij er nog niet zoveel woorden voor. Ze luisteren naar elkaar, maar de cirkel doorbreken lukt nog niet.

We besteden veel aandacht aan jouw ‘unieke ik’. Wie ben jij en wat maakt jou een goede vriend of vriendin? Weten wie je bent en waar je goed in bent, geeft stevigheid en zelfvertrouwen. Het aangaan van nieuwe situaties en contacten gaat beter als je van jezelf en je eigen kwaliteiten uit durft te gaan.

Als ouders ons bellen, dan is de nood hoog. Dan hebben ze vaak zelf al van alles geprobeerd. De ene keer pakte dit goed uit en de andere keer minder goed. Ouders weten op een gegeven moment: er is meer nodig. Maar tussen weten en doen – hulp vragen - zit soms nogal drempel. Want doe het maar eens hè, die telefoon pakken. Je verhaal op tafel leggen.

“Soms werken we een tijdje in stilte, bijvoorbeeld aan tekeningen of andere kunstwerken. Dan komt praten vanzelf.” 🔸Bij ons leer je meer over ‘wie ben jij’...

Er is hier een weggetje dwars door de weilanden waar je de zon zo mooi ziet opkomen dat je erdoor verblind raakt. Dit weggetje heeft een aantal fikse...

Vaak was ze stil. Ze haalde hoge cijfers. Of ze iets leuk of minder leuk vond, was moeilijk te zien. Behalve op vrijdagmiddag. Dan gingen we naar het...

Door vaardigheden te trainen, door veel te oefenen en te herhalen groeit het vertrouwen van kinderen in hun eigen kunnen. Wij zien dit wekelijks bij de kinderen die we coachen. En dit is het allermooiste van ons werk. Zien dat het kwartje valt, zien dat het kind een aha-ervaring heeft van o-zit-dat-zo! We zien, verstevigen en borgen. En ook hier is het uitgangspunt altijd de kracht van het kind.

Kinderen met selectief mutisme praten niet. In ieder geval niet overal. Vaak is de school een plek waar ze hun stem niet laten horen. Dat is geen onwil. Ze kunnen niet anders.