Met je Mee Blogs

Een appje. Of ik nog ruimte heb om twee keer per week met een kleuter te werken. Ik app terug ‘tuurlijk.’ Een kleuter… oké. Dat wordt leuk. Of een...

‘Ik kan geen liedje, juf….’‘Ik ook niet. Moet het eigenlijk al meteen een liedje zijn?’‘Dat kan ik juist niet.’ Ze heeft het tingeltangel dingetje mee naar...

Bij de start van de coaching was het thema ‘vrienden maken’ een belangrijke voor haar. Hier was ze dagelijks mee bezig. Ze vond dat ze dit niet goed kon en...

Ze is 11. Ze is herinneringen kwijt en daar maakt ze zich druk over. Dat ze niet meer echt weet hoe haar mama eruit zag. Want ze was 4 toen haar mama...

Het is soms echt moeilijk. Je vindt dat jouw idee goed is en je wil dat anderen dat ook vinden. Maar dat vinden ze niet. En ze luisteren niet naar je. Hij...

Na 3 jaar gaat mijn koffer op De Bongerd en Kla4 dicht. Het is tijd om afscheid te nemen. Vandaag wordt er niet gewerkt, er worden alleen maar spelletjes...

“Kan jij dat?” Vraagt hij. Kort daarvoor vertelt hij me dat hij wil “leren accepteren.” Want, zo redeneert hij, als ik beter dingen kan accepteren, dan...

“Nou je mag ook wel in onze groep komen voor een training hoor, dat is wel nodig.” Met haar 9 jaar kon ze dit goed inschatten. Ze laat haar hart vaak...

Omdat wij in ons werk veel te maken krijgen met ‘vastgelopen kinderen’ volgde ik de 5-daags training Hechting 1 bij Psychodidact. We leerden symptomen van...

Soms geef je een training waarbij alles op z’n plek valt. Waar harten zich openen, kinderen echt eerlijk durven te zijn over zichzelf en elkaar, waar...

Op drie verschillende scholen trainen we momenteel een groep 4, 6 en 8. Groepen met verschillende hulpvragen waarin we dezelfde missie hebben: “hoe kan het...

Elke dinsdag haal ik je op uit de klas. Je vindt het fijn om met me mee te gaan, want het gaat vaak niet zo lekker met jou op school. Ik hoor graag van de...

“Zal ik jou vertellen wat ik op dinsdag zo leuk vind bij jou? Over deze dingetjes praten is wel goed ja. En dan mis ik lekker dat stomme dictee.” Aan...

Ik ben ziek en lig op bed. Corona... Ik slaap of lig een beetje voor me uit te kijken en luister naar de stemmen van de zoet spelende kinderen buiten. Nou...

“Maar ik ben nu niet boos,” riep hij lachend toen hij z’n bokshandschoenen aandeed voor de foto. “Daar kunnen we verandering in brengen,” zei ik tegen hem...

We schrijven alles op een groot blad. En tekenen daarbij. Hoe het komt dat hij zo boos wordt; dat hij zo slecht tegen onrechtvaardigheid kan.

De eerste keer dat ik bij ze in de groep kom, lijkt het of ik te maken heb met een groep 8. Lange lichamen, mondige kinderen. Maar nee, dit leuke stel is...

En heb je een ouderinformatieavond over een training? Ook met ouders in een kring praat het een stuk opener dan met 30 tafels ertussen, waar je je ook nog achter kunt verschuilen.

Een training eindigt niet na de laatste keer. De leerkracht houdt het vuurtje brandend en zorgt ervoor dat de dingen uit de training herhaald worden en bespreekbaar blijven. Dat is de kracht!

Het ging niet altijd even lekker in deze groep en er waren wel wat hobbels die genomen moesten worden. Vandaag zaten we voor de laatste keer met elkaar in de kring en keken naar hoe dit was en wat ze gaan doen om het vast te houden.

We doen de ademhalingsoefening van de training. Een hele krachtige waarbij ik al zag dat dit hem boeide en pakte de allereerste training. We blazen zijn verdriet weg. Gewoon samen, ik op een krukje voor de klas. Hij ernaast. De 30 andere kinderen? Die laten ons. Kinderen voelen het wel aan. Hij pakte even zijn moment.

Kinderen die ‘moeilijk gedrag’ laten zien, doen dat niet om jou dwars te zitten. Zo kan het soms wel voelen. Voor leerkrachten, voor klasgenoten, ouders of anderen. Maar juist deze kinderen hebben het nodig om verbindingen te leggen. Om het (weer) aan te gaan. Hoe lastig dat pad soms ook kan zijn…

En wat gebeurt er als je een zetje krijgt? Blijf je dan fysiek, maar ook mentaal stevig staan?
Hoe blijf je stevig staan tijdens het samenwerken? Zoek je eerst de verbinding (Water) met elkaar of trek je je eigen plan (Rots)?

Nee, niemand wist dit. En daarom doen we flessenpost. Je denkt dat je elkaar kent als je al een paar jaar klasgenoten bent. Maar is dat echt zo? Wat je van elkaar ziet is het topje van de ijsberg. Het meeste zit onder water en weten we niet. Flessenpost zorgt ervoor dat we onder water leren kijken. Door de vragen die de kinderen stellen na elke post leren ze elkaar nog beter kennen. En wat zitten daar mooie vragen bij...

"Nu mag je een gedachte en een gevoel dat je hebt op het blaadje schrijven." Kleine Twijg keek twijfelachtig, maar deed het toch. Hij schreef dat hij steeds dacht dat de storm hem omver zou blazen en dat maakte hem bang.
Kleine Twijg vroeg: "Wat doe ik met dit blaadje waar een gedachte en een gevoel op staan?"

Vandaag gaat het groene matje door de handen van groep 6. Ik geef het groene matje aan de meester en vraag ‘heb jij nog iemand betrapt?’ De kinderen kijken me vragend aan: 'Wat nu weer?' 'Ja hoor,' zegt de meester, 'ik heb ze zeker betrapt.' Hij speelt het spel mee. Dan geeft hij met een voorbeeld aan hoe hij een kind betrapte op een 'fijne klasgenoot zijn.'

Vandaag klapten we voor haar. Ze ging op het groene matje staan en vertelde duidelijk hoorbaar de antwoorden die haar groepje had bedacht bij de werkvorm 'wat is een fijne klasgenoot'. Een klasgenoot van haar zei 'wow'. Dit had ze nog nooit eerder gedaan en gedurfd. Jezelf zo laten zien en horen, midden in de kring. Ze groeide een meter. Toen ik aan de klas vroeg wat ze van vandaag vonden, zei ze: 'ik heb iets over mezelf geleerd vandaag. Ik heb geleerd dat ik luid durf te praten tegen de klas.' De trots spatte van haar af.

In de laatste week van de zomervakantie werd ik gebeld door een school. Of ik nog ruimte had voor een groepstraining. Eigenlijk niet, er stonden al twee trainingen op scholen ingepland. Maar de nood was hoog en voelbaar door de telefoon. Ik besloot te gaan observeren in de groep en te praten over wat er nodig was.

Kinderen hebben het vaak aardig druk. Met school, sporten, sociale contacten onderhouden. Ze verschillen hierin onderling natuurlijk ook. De één kan heel goed omgaan met drukte terwijl de ander meer behoefte heeft aan 'stille tijd'. Kinderen kunnen echter ook last hebben van de drukte in hun hoofd. Wij leren hen dat ze de stilte ook zelf op kunnen zoeken. Door bewust te ademen en je aandacht te richten op je lichaam in plaats van je af te laten leiden door al je gedachten.

Haar ogen gingen stralen vandaag toen ze alle materialen zag en ik vertelde dat ze twee potjes mocht versieren. Een gelukspotje en een zorgenpotje. Ze wist precies hoe ze het wilde. Welke washitape, welke kleuren, een hartje op het ene deksel en een gebroken hartje op het andere. Ze had veel tips en babbelde honderduit. Ik voerde alleen maar uit wat ze zei. Door niets te zeggen en niet te sturen en alleen haar te volgen, gebeurde er meer dan in alle sessies daarvoor.

De jongen springt van het muurtje.
‘Dat is lief dat je dat zegt, maar ik moet nog beginnen. Ik kom net kijken en de enige wereld die ik ken, is de wereld van het muurtje.’

‘Je moet toch ergens beginnen,’ roept de vogel en laat zich lui in het gras vallen, ‘je bent op dit muurtje geklommen en springt er ook zelf weer vanaf, dat lukt je toch maar mooi.’

Dapper meisje. Het viel niet altijd mee dat stilzitten, opletten, sommen. Zucht. Nog diepere zucht, die deelsommen, “ik kan het echt niet hoor,” zei je dan lachend. Jawel joh, kom op. Jij kunt dat wel. Je mocht zitten op de draaistoel zodat je kon bewegen en als we koffie haalden, speelden we stiekem restaurantje met geld teruggeven. Wat een lol had je dan.

De dynamiek van de groep is zichtbaar geworden met behulp van houten poppetjes en een groepsopstelling. Hierdoor kwam erkenning en inzicht. We zagen dat meer kinderen iets van zichzelf durfden te laten zien en horen. Kinderen hebben geleerd te praten over moeilijke situaties en/of gedrag waar ze last van hebben.

Een beetje onwennig zitten we aan tafel. Moeder vertelt wat haar dwars zit. Dochter ook, alleen heeft zij er nog niet zoveel woorden voor. Ze luisteren naar elkaar, maar de cirkel doorbreken lukt nog niet.

Een gouwe ouwe al; 'Ik hou van mij' van Harrie Jekkers uit 1997.
Iedere coaching zou ik met dit lied kunnen beginnen. Je bent goed zoals je bent.

We besteden veel aandacht aan jouw ‘unieke ik’. Wie ben jij en wat maakt jou een goede vriend of vriendin? Weten wie je bent en waar je goed in bent, geeft stevigheid en zelfvertrouwen. Het aangaan van nieuwe situaties en contacten gaat beter als je van jezelf en je eigen kwaliteiten uit durft te gaan.

Opruimen heeft alles te maken met de executieve functies. Executieve functies zijn processen in je brein die je (sociaal) gedrag en je leren aansturen. Om te kunnen opruimen heb je o.a. de volgende executieve functies nodig:
Planning en organisatie; wat ga ik doen en hoe doe ik dat?,
Aandacht richten, volhouden, verdelen; je hoofd bij de les houden,
Metacognitie; denken over wat je doet, kijken of dat goed gaat, bijstellen indien nodig.

Als ouders ons bellen, dan is de nood hoog. Dan hebben ze vaak zelf al van alles geprobeerd. De ene keer pakte dit goed uit en de andere keer minder goed. Ouders weten op een gegeven moment: er is meer nodig. Maar tussen weten en doen – hulp vragen - zit soms nogal drempel. Want doe het maar eens hè, die telefoon pakken. Je verhaal op tafel leggen.

Eén keer in de week komt ze bij me om begrijpend lezen te oefenen. Niet het leukste om te doen, vindt ze zelf. Het liefst zou ze tekenen of spelen. Of...

Deze prachtige, krachtige groep 8-ers leren elkaar nog een beetje beter kennen door opdrachten, spel en creativiteit. We gaan met elkaar in gesprek over: ‘wie ben jij en wat is jouw verhaal?’ ‘ Welke waarden krijg jij mee vanuit huis?’ ‘Wat gaat jouw bijdrage zijn aan de groep dit jaar? ‘En, wat heb jij zelf nodig?’

Ben je zenuwachtig voor wat komt? Heb je geen zin? Of juist wel? Voel je vertrouwen? Of geen vertrouwen? Voel je…? Wat voel je eigenlijk? 2020. Een raar...

Met Je Mee Kindercoaching blikt terug op een heel mooi eerste jaar!🔸We hebben trajecten afgerond, veel bijgeleerd en er staan nieuwe uitdagende...

🔸Wat zien we veel veerkracht bij de kinderen die we begeleiden. Ze maken kleine - en soms grote - stappen vooruit. En houden vol als het niet lukt. We...

“Soms werken we een tijdje in stilte, bijvoorbeeld aan tekeningen of andere kunstwerken. Dan komt praten vanzelf.” 🔸Bij ons leer je meer over ‘wie ben jij’...

Onze lopende trajecten met kinderen gaan op een andere manier gewoon door. Samen met ouders en kinderen geven wij hier invulling aan. We kijken naar wat er...

Met een stralende glimlach kijkt ze me aan. Ook al kom ik niet voor haar. Ik kom voor haar vriendin. Haar beste vriendin, laat dat even duidelijk zijn....